-இப்படிக்கு சிவகாசி 

கல்வியை காகிதமாக்கி 

கஷ்டத்தை கந்தகமாக்கி 

வேதனையை திரியாக்கி 

விலைக்கு வந்த வெடிபொருள் நாங்கள் 

நீங்கள் வெடிப்பது வெடி அல்ல 

எங்கள் உயிரின் கடைசி நொடி 

நீங்கள் கேட்பது வெடிசத்தம் அல்ல 

எங்களின்  அழுகைச்சத்தம் 

நீங்கள் கருக்கியது காகிதம் அல்ல 

எங்களின் கல்வியை 

நீங்கள் வெடித்ததில் வருவது நச்சுகாற்று அல்ல 

எங்களின் மூச்சுக்காற்று 

நீங்கள் வெடித்ததில் வருவது நெருப்பு அல்ல 

எங்களின் விருப்பு வெறுப்பு 

ஒரு நொடி சந்தோஷம் உங்களுக்கு 

ஒரு ஜென்ம வேதனை எங்களுக்கு 

ஒரு நாள் குதூகளம் உங்களுக்கு 

ஒரு வருட வாழ்க்கை எங்களுக்கு 

பாவப்பட்ட எங்களுக்கு 

பாவமானிப்பு  கிடையாதா ?

பரம்பரை தொழிலுங்க 

பாதியில் விடமுடியாதுங்க 

பணம் காசு வேனாம்முங்க 

புள்ளைங்க படிச்சா போதுமுங்க 

எல்லாத்துக்கும் எந்திரம் கண்டுபுடுச்சீங்க 

எங்களுக்கும் எந்திரம் கண்டுபுடிங்க 

படிச்சவங்க நீங்க 

எங்கள பாதுகாக்க வாங்க !!!!

 -இப்படிக்கு சிவகாசி 

சத்தமில்லா முத்தம் 

அன்று வெள்ளிகிழமை, மாலை சுமார் 6.35 மணி இருக்கும், வழக்கமாக ஆபீஸ் விட்டு  9.00 மணிக்கு தான் வீட்டுக்கு செல்வான் குரளமுதன்.குரளமுதனுக்கு ஒருவாராம் முன்பு தான்  திருமணம் நடந்தது என்பதால் சீக்கிரம் வீட்டுக்கு போகணும்னு ஆர்வத்துடன்  அவசர அவசரமாக தன்  கணினியை அமத்தி விட்டு வீட்டுக்கு செல்வதற்காக தன் வண்டி சாவியை தன்னோட பையில் இருந்து எடுத்தான்,அப்பொழுது தன் மேனேஜர் மன்னார் கூப்பிடுவதை கேட்டான், ஆஹா அரை  மண்டையன் வந்துட்டான் இனி நம்ம வீட்டுக்கு போன மாதிரிதான்னு நினைத்துகொண்டே 

 "ஆங் சொல்லுங்க சார்" என்றான் குரளமுதன்.

"குறள் நீ நம்ம கிளைண்டுக்கு மெயில் அனுப்பனும்னு சொல்லியிருந்தேன்  அனுப்பிட்டியா ? " என்றார் மேனேஜர்.

"ஹ்ம்ம்  3.00 மணிக்கே அனுப்பியாச்சு சார்" என்றான் குறள். 

"அப்பறம் அந்த ஜூனியர் மணி கிட்ட ஒரு வேலை குடுத்தியே முடிசிட்டனா? " என்றார் மேனேஜர்.

"ஹ்ம்ம் முடிச்சிட்டான் சார்"

"அப்புறம் " என்று இழத்தார் மேனேஜர்.

இந்த மாங்கா மடையன் நம்ம  அவசரம் புரியாம சாகடிக்குரானே  என்று நினைத்து கொண்டே 

"ஹ்ம்ம் சொல்லுங்க சார் " என்றான் குறள் .

மேனேஜர் குரளமுதனை பார்த்தார், அவன் கவனம் முழுவதும் வீடுக்கு போகணும் என்பதை அவன் கால்கள் ஒரு இடத்தில நிற்காமல் இருப்பதை கண்டு உணர்ந்தார்.

"குறள் ,,புதுசா கல்யாணம் ஆகிருக்கு ,,ம்ம் ...ம்ம் ,உன் காலு ஒறிடத்துல நிக்கல,,ஹ்ம்ம் புல் மஜா தானா ,......ஹ்ம்ம் நடத்து நடத்து,,........அப்படியே முணு வரஷத்துக்கு முன்னால எனக்கு இருந்த துடிப்பு உன் கண்ல தெரியுதுடா!,,,  

நீ நல்லா வருவடா ! என்றார் மேனேஜர்.

மானகெட்ட நாய்  எந்த டயலாக் எங்க சொல்லுது பார் என்று நினைத்துகொண்டே,ஹி ஹி என்று பகடை சிரிப்பு சிரித்துகொண்டே

" ஏன் சார் இப்ப அந்த  துடிப்பு இல்லையா " என்று கேட்டான் குறள் .

"டேய் அந்த ரிப்போர்ட் என்னாச்சு " என்று குறள்  வாயை அடைப்பதர்கக்காகவே  கேட்டார் மேனேஜர்.

"ஐயோ சாமி ஆல விடுங்க ஓகே பாய் சார் "  என்று சொல்லிவிட்டு 

எப்படி தன் மனைவி கோகிலாவை குஷி படுத்துவது என்று எண்ணிக்கொண்டே மூடவிருந்த lift ஐ அடைந்தான். தான் செல்லவேண்டிய Ground  Floorக்கு பதிலாக தான் இருக்கும் floor பட்டனை  அமுகின்னான். அருகில் இருந்த பெண் வியந்தாள் . பின்பு "ஸ்" என்று சொல்லிகொண்டே தலையில் போட்டுகொண்டு Ground floor பட்டனை அமுகிவிட்டு அந்த பெண்ணை  பார்த்து மொக்கையாய்  சிரித்தான், அதை அந்த பெண்மணி கண்டுக்கவே இல்லை. 

பின் தன்  வண்டி நிறுத்தத்தை அடைந்தான்.

அங்கே நிறுத்திவைத்திருந்த தன் நீல நிற yamaha  fz வண்டியை பார்த்தான். புது வண்டி என்பதால் பல பல வென இருந்தது. சாவியை போட்டுவிட்டு பெட்ரோல் tank ஐ உற்று பார்த்தான்.அங்கே கோகிலாவின் பொன் முகம் மின்னியது. தொட்டு  பார்த்தான்.அதிர்ச்சி அடைந்தான் . பின் தன் வண்டி கண்ணாடியை சரிசெய்ய முற்பட்டான். அங்கும் கோகிலாவின் பொன் முகம் மின்னியது.மறுபடியும் தொட்டு பார்த்தான், அங்கும் இங்கும் திரும்பி பார்த்தான் , யாரும் இல்லை என்பதை உணர்ந்தான்.

"அட ச்ச கணவ்வா ? டேய் குரளமுதா உணர்ச்சிய control  பண்ணுடா "

என்று சொல்லிவிட்டு தன்  வண்டியை   ஸ்டார்ட் செய்தான்.

அங்குஇருந்து  பத்து நிமிட தொலைவுதான் அவன் வீடு. என்னமோ தெரியவில்லை திருமணத்திற்கு முன் அந்த பத்து நிமிட தொலைவே அவனுக்கு வெகு தூரம் போல இருந்தது ,ஆனால் இன்று அது மிக அருகில் இருந்ததுபோல உணர்ந்தான்.

வழக்காமாக 40 கி .மீ  வேகத்துல செல்லும் குரளமுதன்  இன்று 50  கி .மீ  வேகத்துல சென்றான்.தன் மனதில் இறக்கை கொண்டு பறப்பது போல ஒரு உணர்வு.

தன் வீட்டுத் தெருமுனையை நெருங்கினான்.

அங்கு உள்ள வீடுகள் இருட்டாக இருந்தது. பவர் இல்லை என்பதை உணர்ந்தான் "ஹ்ம்ம் நம்ம ஊர்ல கரண்ட் இல்லனா  குடும்பமே வீட்டு  வாசல்ல  வந்து இருப்பாங்க ,,ஆனா இங்க கரண்ட் இருந்தாலும் இல்லைனாலும் நல்லா கதவ இழுத்து சாத்திக்குறானுங்க" என்று எண்ணிக்கொண்டே  வீட்டை அடைந்தான்.

வெள்ளிகிழமை என்பதால் சாமி ரூமில் விளக்கு ஏற்றி விட்டு தீபெட்டியை அங்கயே வைத்திருந்தாள்  கோகிலா. கரண்ட் நின்றதால் அங்கு உள்ள தீபெட்டியை எடுத்துக்கொண்டு hall லுக்கு சென்றால் அங்கு டிவி அருங்கே இருந்த மெழுகு வத்தியை எடுத்து ஒரு மெழுகு வத்தியை ஏற்றி விட்டு  இன்னும் ஒன்றை பெட் ரூம் ல ஏற்றிவிடலாம் என்று நினைத்து அதை எடுத்து கொண்டு பெட் ரூம்க்கு சென்றாள் கோகிலா. பெட் ரூம் கதவு அருகே அவள் கழுத்து உயரம் உள்ள cupboard மேல ஒரு மெழுகு வத்தியை ஏற்றினாள்.


இதற்க்கு இடையில் குரளமுதன் தன்  வண்டியை நிறுத்திவிட்டு, தன் செருப்பை கழற்றிவிட்டு,

"கோகிலா! கோகிலா! கோகி ! அடியே என் கோகி ! என் ஆசை பொண்டாட்டி எங்கடி இருக்க " என்று சொல்லிகொண்டே வீட்டின்  உள்ளே நுழைந்தான். 

"ஹ்ம்ம் ஹால் ல ஆள காணும் , சமையல் அறைல இருப்பாளோ" என்று அங்கு சென்று பார்த்தான்.

"இங்கும் இல்லையே,ஒருவேளை சாமி ரூம்ல இருப்பாளோ என்று எண்ணிக்கொண்டே கோகி! என் அழகு ராட்சஸி ! எங்கடி இருக்க என்று சொல்லிகொண்டே சாமி ரூம் சென்ற பார்த்தான். 

இவன் தேடுவதை அறிந்து அவள் பெட் ரூம் கதவு அருகே ஒளிந்து கொண்டாள் கோகிலா. 

"ஹ்ம்ம் இன்னும் பெட் ரூம் தான் பாக்கி அதையும் போய்  பார்த்துவிடுவோம்  என்று பெட்ரூம் கதவை மெதுவாக தள்ளினான் குறள். கோகிலா சின்ன வயதில் திருடன் போலீஸ் விளையாடும் பொழுது இருந்த உணர்வு போல்  தன் கண்களை மூடிக்கொண்டு,பற்களை இறுக இறுக்கி கொண்டு கதவின்  அருகே  இருந்த சுவற்றில் பள்ளி போல் ஒட்டிகொண்டாள். cupboard மேலே இருந்த மெழுகுவத்தியின் ஒளி கோகிலா முகத்திற்கு நேராக பட்டது. அவள் கண்களை மூடிகொண்டிருந்தாலும் அந்த மெழுகுவற்றியின் ஓளியை அவள் கண்களால் உணர முடிந்தது.குரளமுதன் வருகிறானா? இல்லையா ? ஒரு கண்ணை மூடிக்கொண்டு மறுகண்ணால் பார்த்தாள். 

குரளமுதன் மெதுவாக கதவை தள்ளிவிட்டு நேராக பார்த்தான், பின் மெழுகுவர்த்தி இருப்பதை பார்த்தான்,அப்பொழுது கோகிலா ஒருமுறை தன் கண்களை திறந்து பார்த்துவிட்டு பின்  மறுபடியும் கண்களை மூடிகொண்டாள்.
குரளமுதன் அவள் இருப்பதை கண்டுவிட்டான்.

அடியே கள்ளி ! நீ இங்கதான் இருக்கியா ! என் அழகு பொண்டாட்டி! என்று மனதில் சொல்லிக்கொண்டு அவள் அருகே சென்றான்.அவள் கண்களை திறந்து பார்த்தாள், அவன் பார்த்துவிட்டதை உணர்ந்த உடனே அவள் அங்கு இருந்து தப்பிக்க முயன்றாள். இதை உணர்ந்த குறள் அவளை அப்படியே தன்  கைகளால் அவள் இடுப்பை பிடித்து தாங்கி அவள் நின்ற சுவரை ஒட்டி நிறுத்தினான்.பின் அவள் இரு கைகளையும் தன் கைகளால் பற்றினான்.
வெள்ளிகிழமை என்பதால் கோகிலா தலை குளித்து, சாமிக்கு வைத்தபிறகு மீதம் இருந்த பூவை அவள் சூடியிருந்தாள். குறள் அவளை உற்று பார்த்தான்.
அவளும்  அவனை உற்று பார்த்தாள்.மெழுகுவற்றியின் ஒளியில் அவள் முகம் பிரகாசமாய் மின்னியது.  தேவதை போல் இருந்தால் கோகிலா.
அவளது நெற்றியில் ஒரு புறம் அவரைக்கொடி போல் இருந்த கூந்தலை தன்  விரல்களால்அவள் வலது புற காதெனும் பந்தலில் ஒதுக்கினான்.பின்  அவளை பார்த்து 

"காரிருள் மேகமாய் கூந்தல்
அரை நிலவாய் நெற்றி
முழுநிலவாய் முகம்
மின்னல் வெட்டும் விழிகள்
அதில்  நட்சத்திரமாய் மூக்குத்தி
நிலவுக்குள் செவ்வாய்
செவ்வாய்க்குள் முத்துக்கள்
பெண்ணே உன் அழகை கண்டு எனக்கு
மூச்சு முட்டுகிறது"

என்று கூறிவிட்டு  கண்களை மூடிக்கொண்டு  பெருமூச்சு விட்டான் குரளமுதன். டேய் புண்ணாக்கு புருஷா ! நீ பேசிநத தாங்கமுடியாம கரண்ட் விட்டுடாங்க டா என்றாள் கோகிலா..

"விட்டுட்டாங்களா ? நான் கால் பரிச்சை அரை பரிட்சை எழுதறதுக்கு முன்னால விடாத கரண்ட் இப்போ முழு பரீட்சை  எழுதறதுக்கு முன்னால மட்டும் எதுக்கு விடறானுங்க? "என்று கேட்டான் மறுபடியும் கரண்ட் நின்றது. 
"எப்படி மாமன் பவர பார்த்த இல்ல " என்று சொல்லிகொண்டே 

அவள்  அருகில் சென்றான் ஏற்கனவே கோகிலாவின் கைகளை தன் கைகளால் நன்கு பற்றிகொண்டதால் கோகிலாவால் தப்பிக்க வழி இல்லாமல் நின்றாள். மிகவும் அமைதியாக இருந்த அந்த ரூம் , இருள் சூழ்ந்த அந்த மதி மயக்கும்  மாலை நேரம், இரு உயிர்களின் மூச்சு காற்று மட்டுமே அந்த ரூமில் இருந்தது. இந்த ஒரு அழகான சூழ்நிலை இருவர் மனதிலும் ஆசை வெள்ளம் கரை புரண்டு ஓட தொடங்கியது. அதற்கேற்ப குரளமுதன் நூலளவு கூட இடைவெளி விடாமல் கோகிலாவை இறுக பற்றினான். இருவர் இடையேயும் மோகத்தீ சுடர் விட்டு எரிந்தது. குரலமுதன் அவளை பார்த்து என்னை ஈர்க்கும் உன் காந்த பார்வை ,சுண்டி இழுக்கும் உன் இதழ்கள்,எத்தனை வருடங்கள் காத்திருந்தன  என் இதழ்கள் உன் ரோஜாப்பூ இதழ்களை பறிக்க என்று அவன் சொல்ல , அவளின் முகம் வெக்கத்தில் சிவந்தன, அவன் இதழ்கள் சத்தமில்லாமல் முத்தம் கொடுக்க நெருங்கிய தருணம்,

பளீர்னு ஒரு சத்தம் கேட்டது யாரோ தன்னை முதுகில் அடிப்பது போல உணர்ந்தான்!
மேலும் ஒரு கனத்த குரல் கேட்டது 

"தடி மாடு மணி ஒம்போது ஆவுது இன்னும் தூங்குது பாரு தண்டசோறு என்று குரலமுதன் தயார் கூறினார்"
அவன் காதில் அந்த தண்டசோறு என்ற வார்த்தை தான் கேட்டது ஏனனில்  அவனுக்கு அதுதான் அலாரம். பிறகு தான்அவனுக்கு புரிந்தது  

"தன்  தயார்தான் திட்டுகிறாள், அவள் தான்  தன் முதுகில் அடிக்கிறாள் என்று.தான் கண்டது வெறும் கனவு என்று " 

பின் கண்களை துடைத்துக்கொண்டு பெட் இல் இருந்து எழுந்தான்..

அவன் தாயார் "போய்  கடைக்கு பொய் பொட்டுக்கடல வாங்கிட்டு வா சட்னி வைக்கணும்" என்றாள் .

"ச்ச கனவுல கூட நம்மல கல்யாணம்,romance ,எதுவும் பண்ண விட மாட்டாங்க போல " என்று முணுமுணுத்தான் 

என்ன டா  அங்க சவுண்ட் ? என்றாள் அவன் தாயார்.

பொட்டுகடல மட்டும் போதுமா? இல்ல வேற எதாவது வேணுமா? என்றான் குரளமுதன் .... 

நட்பு

நட்பு 

எளிதில் கிடைக்காத ஒன்று 

கிடைத்தால் எளிதில் விடக்கூடாத ஒன்று 

மொத்த உறவுகளின் உள்ளடக்கம் நட்பு 

இரு உயிர்களின் உறவுபாலம் நட்பு 

நட்புக்கு நன்றிகள் தேவையில்லை 

நன்றி மறந்தால் அது நட்பேயில்லை 

நட்புக்கு எதிர்பார்ப்புகள் கிடையாது 

எதிர்பார்த்தால் அது நட்பேகிடயாது 

நட்புக்கு ஏற்றதாழ்வுகள் தெரியாது 

 மதம் ,மொழி எதுவும் தேவையில்லை 

என்  மனிதனே தேவையில்லை 

உயிரினமாக இருந்தாலே போதும் 

உண்மையாக இருத்தலே நட்புக்கு அழகு

உறவுகள் ஊரை கெடுத்தாலும் 

நட்பு நாட்டையே காக்கும்

நட்பாய் இருப்போம்! நட்பை போற்றுவோம் !

வான் நிலா 

காரிருள் மேகமாய் கூந்தல்
அரை நிலவாய் நெற்றி
முழுநிலவாய் முகம்
மின்னல் வெட்டும் விழிகள்
அதில்  நட்சத்திரமாய் மூக்குத்தி
நிலவுக்குள் செவ்வாய்
செவ்வாய்க்குள் முத்துக்கள்
பெண்ணே உன் அழகை கண்டு எனக்கு
மூச்சு முட்டுகிறது
அதனால் தானோ  நீ வானத்தில் இருக்குறாய்
நான் பூமியில் இருக்கிறேன்.

                                        விவசாயி 

கடவுள் என்னும் முதலாளி கண்டெடுத்த  தொழிலாளி விவசாயி..... விவசாயி ,,,   மருதகாசி 

கடவுள் என்னும் முதலாளி கண்டெடுத்த கடனாளி   விவசாயி..... விவசாயி 
,,,  உழவர் மகன் 

மௌனம் 

ஐயாயிரம் வார்த்தைகள் பேச நினைத்து 
ஐநூறு தடவை மனதில் நிறுத்தி 
ஐம்பது நிமிடம் காத்திருந்து 
ஐந்து நொடிகள் அவளை பார்த்து 
நான் பேசிய கவிதை 
"மௌனம்"

சங்கமம் 

வங்காளக்க கடலாய் வளைந்து விரிந்து கிடக்குராய் 
அரபிக்க்கடலாய் அலைந்து திரிந்து கிடக்கிறேன் 
அன்பே நாம் எப்போது இந்திய பெருங்கடலாய் இணைவது?

அழகான என் ஊர்  

வீடு அருகே கோயில் ,சற்று தூரத்தில் சொர்க்கம் ஆம்!

 நந்தவனமாய் என் வயல் 

அருகம்புல்லின் அன்பு வருடல் 

என் நினைவில் அன்னையின் ஆசை தழுவல் 

தென்னங்கீற்றின் கீதம்

என்னையே மறக்க வைக்கும் நாதம் 

வாழை மரத்தின் வரவேற்ப்பு 

என் உடம்பில் ஏற்படும் சிலுசிலுப்பு

சிட்டுக்குருவியின் சினுங்கள் சத்தம் 

என் காதில் கேட்கும் நித்தம் 

கருங்குயிலின் கானாப்பாட்டு  

என் இதயத்தில் தாலாட்டு 

குதூகலமாய் கொஞ்சி திரியும் மயில்கள் 

என்னை குதூகலப்படுத்தும் என் வயலின் குயின்கள் 

கலர்கலராய்  கண்ணுக்கழகாய் பறந்து செல்லும் பட்டாம்பூச்சி 

என் மனதில் ஏற்ப்படுத்தும் பெரும் மகிழ்ச்சி

அங்கும் இங்கும் ஆட்டம் போடும் அணில் 

அவை அனைத்தும் என் நெஞ்சில் நீங்கா இளவேனில்

மழலையின் பேச்சு ஆம் ! 

என் தோட்டத்தின் பச்சைகிளிகளின் பேச்சு 

இனி நின்றாலும் பரவாயில்லை என் மூச்சு!

இன்னும் சொல்லிகொண்டே போகலாம் என் ஊரின் அழகை!

 

 

நிலவா ? அவளா ?








மாலை தென்றல் வீச தென்னங்கீற்று விலகத் தெரியும் 
வெண்மதி தான் அழகு என்று இருந்தேன் 
ஆனால் மல்லிகை பூ மணம் வீச கார்கூந்தல் விலகத் தெரியும் 
உன் முகமதி தான் அழகு என்று உணர்ந்தேன் 
அன்பே உன் அழகில் தோற்த்தது அந்த நிலவா? 
இல்லை நானா ? 

தன் மாமனை எண்ணி ஒரு கிராமத்து பெண்ணின்  பாட்டு.. 

படிச்ச பொண்ணு வேனாம்   மாமா 

பாதியில விட்டுடுவா

டவுன்னு பொண்ணு வேனாம்   மாமா 

டவுசர் கிழிய அடிப்பா

புடிச்ச  பொண்ணு  வேனாம்   மாமா   

புடிக்கலைனா ஓடிடுவா

பணக்கார பொண்ணு வேனாம்   மாமா 

பாடாய்  படுத்திடிவா

அழகான பொண்ணு வேனாம்   மாமா 

ஆளையே மாத்திடுவா 

கருப்பா இருந்தாலும் கலையாய் நானுரிக்கேன்

கருத்தாய் பாத்துக்குவேன்

சிவப்பா இல்லநாலூம் சிலையாய் நானுரிக்கேன்

செல்லமாய் பாத்துக்குவேன்

பணம் காசு இல்லநாலூம் பாசம் காட்ட நானுரிக்கேன்

பத்திரமா பாத்துக்குவேன்

நாலழுத்து படிகாட்டாலும் உன்ன நானும் படிச்சிருக்கேன் 

நல்லா பாத்துக்குவேன்

டவுனு நாகரீகம் தெரியாட்டாலும் குடும்ப நாகரீகம் தெரிஞ்சிருக்கேன்

டக்கரா பாத்துக்குவேன்  

சமஞ்ச நாள் முதலா 

சம்மந்தி பூ காத்திருக்கு 

உன்ன எண்ணி ஒரு கிளி 

உறங்காம காத்திருக்கு 

மாலையிட வா மாமா 

மல்லிகை பூ காத்திருக்கு 
பரிசம் போட வா மாமா

பாதி வழி காத்திருக்கேன்




பட்டம் கட்ட வந்திடாத
பாடையில போயிடுவேன்.
உன் நினைப்பு மட்டும் இங்கிருக்கு
மொத்த உசிரு அங்க இருக்கு


காதலோடு காத்திருக்கேன் 
கார் ஏறி வா மாமா.....

அன்பின் ஆழம் ...

அன்னையின் அன்பை கணக்கிட முடிந்தால் 

அன்பின் ஆழத்தை கணக்கிட முடியும்..

கண்ணாடி.. 

தொடாமல் நான் தினமும் பார்த்து பார்த்து ரசிக்கும் என் ஆசைக்காதலி -கண்ணாடி 

என் முதல் கிறுக்கல்,

ரோஜா மலரை பார்த்து ரசிக்க மட்டும் தெரிந்த எனக்கு

அதன் மணம் நுகர வைத்துவிட்டாய் 

நான் ரசிகனா ? 

இல்லை உன் மனம் 

நுகரவிருக்கும் மனவாளனா?